شعر صبح

امروز بعد از نماز صبح

یک کتاب شعر که کتابی از اشعار منتخب شاعران بود رو برداشتم کنار پنجره خوندم  

خیلی حال داد

گفتم شماهم بی نصیب نمونید 

گلستانه

دشت هایی چه فراخ

کوه هایی چه بلند

در گلستانه چه بوی علفی می آید

من در این آبادی

                     پی چیزی می گردم

پی خوابی شاید

                 پی نوری

                              ریگی

                                        لبخندی

پشت تبریزیها

غفلت پاکی بود

                   که صدایم می زد

پای نیزاری ماندم

                     باد می آمد

                                  گوش می دادم

چه کسی بامن حرف می زد

سوسماری لغزید

راه افتادم

یونجه زاری سر راه

بعد جالیز خیار

                 بوته های گل رنگ

و فراموشی خاک

لب آبی

گیوه ها را کندم 

و نشستم پاها در آب

من چه سبزم امروز

و چه اندازم تنم هوشیارم

نکند اندوهی

                سر رسد از سر کوه

چه کسی پشت درختان است

هیچ

        می چرد گاوی در کوه

ظهر تابستان است

سایه ها می دانند

                    که چه تابستانی است

سایه هایی بی لک

گوشه ای روشن و پاک

کودکان احساس

جای بازی اینجاست

زندگی خالی نیست

مهربانی هست

                    سیب هست

                                   ایمان هست

آری 

تا شقایق هست

                   زندگی باید کرد

در دل من چیزیست

                        مثل یک بیشه نور

مثل خواب دم صبح

و چنان بی تابم

که دلم می خواهد

بدوم تاته دشت

بروم تا سر کوه

دور ها آوایی است

                         که مرا می خواند...